Φοβάμαι για αυτά που θα γίνουν για μένα χωρίς εμένα | Κάππας Κων/νος (Γ1)

 ΦΟΒΑΜΑΙ  ΓΙΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΧΩΡΙΣ ΕΜΕΝΑ

  Eλλάδα  2013, το ελληνικό κράτος δανείζεται ξανά, αυτήν την φορά, λένε, τα χρήματα θα πάνε για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Μόνο που οι χρεοκοπημένες τράπεζες, οι οποίες θα δανειστούν από το ελληνικό κράτος δεν θα κρατικοποιηθούν, ούτε καν θα κληθούν να εξοφλήσουν το χρέος τους στο πρόσφατο μέλλον. Αντίθετα θα αρχίσουν την αποπληρωμή του χρέους τους στο ελληνικό κράτος από τα δήθεν μελλοντικά τους κέρδη, κέρδη, τα οποία δεν μπορεί να εγγυηθεί κανείς ότι θα έχουν … Αλλά μέχρι τότε το δάνειο αυτό θα το αποπληρώνει ο ελληνικός λαός

Δεν είμαι οικονομολόγος ούτε  προσποιούμαι ότι ξέρω οικονομία. Ούτε τις βασικές αρχές της δεν γνωρίζω, αλλά τουλάχιστον διαθέτω επαρκή αντίληψη ώστε να βλέπω τι γίνεται γύρω μου και να προβληματίζομαι^. όσο και αν προσπαθούν  κάποιοι  να με πείσουν ότι δεν συμβαίνει  τίποτε, ότι όλα είναι καλά και ότι αν είμαστε αισιόδοξοι τα πράγματα και οι καταστάσεις θα αλλάξουν μόνα τους.

 Όχι. Δεν είναι καλά. Δεν είναι καθόλου καλά και φυσικά η κατάσταση αυτή δεν θα αλλάξει αν δεν προσπαθήσουμε να την αλλάξουμε εμείς. Δεν είναι ότι μου χαλάει την αισθητική η κατάσταση στην οποία βλέπω την πατρίδα μου, με εξοργίζει και μου προκαλεί θλίψη και οργή ταυτόχρονα. Βλέπω άτομα να πεινάνε, την ανεργία να φτάνει το 30%, νέους να μεταναστεύουν, νέοι άνθρωποι βρίσκονται σε απόγνωση και το χειρότερο βλέπω να επικρατεί η εξαθλίωση και η δυστυχία.

 Η Ελλάδα, η πατρίδα μου, διαλύεται. Διαλύεται ως έθνος, ως γλώσσα, ως πολιτισμός και οι Έλληνες, οι πολίτες και ο λαός αυτής της χώρας, για πρώτη φορά στην ιστορία αδρανούν. Μένουν άπραγοι και απαθείς περιμένοντας υπομονετικά καθισμένοι στον καναπέ μπροστά στο ΄΄ χαζοκούτι΄΄ μια αλλαγή. Φοβούνται ή πιστεύουν ότι μας αξίζει αυτό που παθαίνουμε και βιώνουμε λόγω της αλόγιστης σπατάλης δανεικών, κατά το πλείστον,  χρημάτων κατά το παρελθόν και του υψηλού ποσοστού φοροδιαφυγής; « μεγαλύτερη παγίδα είναι να πιστέψουμε πως αυτή η κατάσταση μας αξίζει….» είπε πρόσφατα κάποιος. Εγώ συμφωνώ και προσθέτω πως ακόμα και αν μας άξιζε αυτή η κατάσταση λόγω της ασυδοσίας κάποιων Ελλήνων, όχι όλων, ο ελληνικός λαός το έχει ξεπληρώσει και με το παραπάνω, καθώς έχει πληρώσει πάνω από 300 δισεκατομμύρια σε φόρους τα τελευταία χρόνια.

 Ανακαλώντας, λοιπόν, στη μνήμη μου, μέσα από τις σελίδες της ελληνικής ιστορίας, την ανδρεία που χαρακτηρίζει τον Ελληνικό λαό, τον καλώ να αντιδράσει. Τον καλώ να αφυπνισθεί, να «επαναστατήσει», να προβληματιστεί και να δηλώσει ενεργά την παρουσία του στο κοινωνικό και πολιτικό «γίγνεσθαι». Τον καλώ να απαιτήσει τον σεβασμό και μια αξιοπρεπή ζωή, μια ζωή που αξίζει  κάθε άνθρωπος και είναι κατοχυρωμένη και από την οικουμενική διακήρυξη δικαιωμάτων. Να πάρει την ζωή στα χέρια του και να αλλάξει το υπάρχον αντιλαϊκό και απάνθρωπο σύστημα, δημιούργημα του καπιταλισμού και της πλουτοκρατίας των ολίγων.

 Βέβαια, η επανάσταση-αλλαγή δεν θα επέλθει με την βία. Γιατί αυτή είναι η πρακτική που ακολουθεί το σύστημα για να επιβληθεί. Αντιθέτως η ανατροπή του συστήματος θα έρθει με τη αλλαγή νοοτροπίας των πολιτών. Είναι τώρα, περισσότερο από ποτέ, επιτακτική ανάγκη να αναθεωρήσουμε τις αξίες μας και να εκτοπίσουμε τα «καρκινώματα» που καλλιέργησε το σύστημα στον κώδικα αξιών μας. Αξίες όπως αλληλεγγύη, σεβασμός, αξιοκρατία, πολιτική και κοινωνική συνείδηση, φιλότιμο, αξιοπρέπεια και απέχθεια για την κερδοσκοπία, οι οποίες αποτελούσαν χαρακτηριστικά των Ελλήνων κατά την αρχαιότητα πρέπει να εμφανιστούν εντονότερες στον νεοέλληνα. Τέλος, είναι σημαντικό να λαμβάνουμε πρωτοβουλίες και να  προσπαθούμε να αλλάξουμε τον χώρο και τις μικρές κοινωνίες γύρω μας, έτσι ώστε να αλλάξουμε την Ελλάδα στο σύνολο της.

 Δεν είμαι εγώ που θα δώσω κίνητρο και θα ξυπνήσω έναν ολόκληρο λαό. Εγώ άπλα είμαι ένας νέος που φοβάται γι αυτά που γίνονται γι αυτόν χωρίς αυτόν και ανήκει σε μια γενιά που έχει λόγο να είναι σε εγρήγορση, γιατί φορτώνεται με ένα υπέρογκο οικονομικό χρέος και κληροδοτείται με μια εξαθλιωμένη και ετοιμόρροπη κοινωνία. Και όλο αυτό του προκαλεί εκνευρισμό, γιατί έμαθε ότι κάθε άνθρωπος oριζει μόνος του την μοίρα του και  αξίζει τουλάχιστον μια αξιοκρατική και αξιοπρεπή ζωή

 Αποτελεί καθήκον κάθε ανθρώπου, που αντιλαμβάνεται την αδικία που συντελείται απέναντι στη ανθρώπινη ζωή και αξιοπρέπεια, να αντιδράσει και να αντισταθεί απέναντι στο σαθρό αυτό σύστημα, στις επιρροές του και στην βία του προς τον άνθρωπο.

Μια σκισμένη φωτογραφία, γεμάτη μ΄ αναμνήσεις
Θάνατος να γίνεται ότι τόλμησες να αγγίξεις
Να 'σβηνε ο ήλιος και ο παράδεισος να ΄ναι κλειστός
Μόνο στην κόλαση απόψε τρεμοσβήνει ένα φώς
Βλέπω αγγέλους-διαβόλους να χορεύουν μαζί
Και η γυναίκα που αγαπώ να είναι δίπλα μου νεκρή
Βάζω φτερά στους ώμους, πετάω ψηλά
Την αλήθεια σας σκοτώνω και έτσι φεύγω μακριά

 Στίχοι από το τραγούδι των Magicdespell "Διακοπές στο Σεράγεβο".

Ο μαθητής

Κάππας Κωνσταντίνος (Γ1)